Toen

Zouden de nijlpaarden ook toneel spelen? Zouden de olifanten ook af en toe bij de gibbons gaan kijken en oe en aah roepen? Wij zijn misschien de enige soort die bewondering veinst voor de ander. We wanen ons de baas, terwijl de neushoorns en apen lachen om onze foto’s en mapjes met vergeelde liefdesbrieven. Gorilla’s hangen achteloos te lurken aan flesjes plakkerige prikalcohol, behaarde middelvingers wijzen in de lucht, en uit hun stinkende monden walmt een verfomfaaid carnavalslied. De nijlpaarden schijten netjes in de maat even achteloos het bankstel onder. In een hoek staan twee geile neushoorns een mariabeeld in elkaar te rossen. Urnen met as vliegen als een dunne waas door de feestzaal. Er wordt geboerd, geneukt en gemoord. Wat ze echter niet merken, is wat er gebeurt buiten het dampende parochiezaaltje. Jij en ik met een jerrycan. Vochtige plekken tegen het hout en het beton. Het zoeken in een broekzak naar een aansteker.

Het startpunt voor de negende voorstelling van mimetheatergroep Bambie is ‘De vrouw en de aap’ van Peter Hoeg (1996). Een boek over de mensaap Erasmus, die evolutionair niet voor, maar ná de mens blijkt te komen. Vrij naar dit boek bedrijft Bambie biologie.

Concept: Jochem Stavenuiter en Paul van der Laan
Spel: Luc Boyer, Reineke Jonker, Paul van der Laan, Irene Schaltegger, Jochem Stavenuiter
Regie: Jetse Batelaan
Dramaturgie: Marijn van der Jagt
Decor: Hester Jolink
Kostuums/Rekwisieten: Atty Kingma
Lichtontwerp/Techniek: Paul de Vrees

Première: 22-04-2004